Łąkotki (menisci) to półksiężycowate struktury zbudowane z chrząstki włóknistej, posiadające dwa brzegi - zewnętrzny (grubszy i wyższy) oraz wewnętrzny (wklęsły i cienki) oraz dwie powierzchnie - bardziej płaską dolną, przylegającą do chrząstki stawowej kości piszczelowej oraz wklęsłą, górną, zwróconą do kłykci kości udowej. Ich funkcja polega na pogłębianiu powierzchni stawowych kości piszczelowej oraz na dopasowaniu kształtu tych powierzchni do powierzchni kłykci kości udowej.

- Łąkotka przyśrodkowa (meniscus medialis) jest większa i ma kształt litery „C”. Jej brzeg wypukły jest zrośnięty z więzadłem pobocznym piszczelowym. Z tego względu jest mocniej przytwierdzona przez co mniej ruchoma niż łąkotka boczna i łatwiej ulega uszkodzeniom.

- Łąkotka boczna (meniscus lateralis), mniejsza, tworzy niemal zamknięte koło. Jej brzeg zewnętrzny nie jest związany z więzadłem pobocznym strzałkowym przez co posiada większą ruchomość.