Zwichnięcie stawu kolanowego jest najcięższą postacią uszkodzenia aparatu torebkowo-więzadłowego i tym samym jedną z najpoważniejszych kontuzji w obrębie tej części ciała. Na szczęście przytrafia się bardzo rzadko i przeważnie jest następstwem np. upadku z dużej wysokości, wypadku samochodowego, czy kontuzji sportowej..

Do zwichnięcia dochodzi w momencie całkowitego przesunięcia się kości tworzących staw. Sytuacja ta prawie zawsze indukuje uszkodzenia struktur więzadłowych, chrząstki stawowej oraz łąkotek. Prowadzi również często do złamań kości budujących staw oraz może uszkodzić duże naczynia i nerwy przebiegające w okolicy stawu kolanowego (tętnica podkolanowa, nerw strzałkowy).
Zwichnięcie stawu kolanowego daje liczne, często bardzo charakterystyczne objawy, które mogą sugerować nawet niedoświadczonej osobie, ze sytuacja z którą się zetknęła jest bardzo poważna. Najczęściej spotykane symptomy zwichnięcia stawu kolanowego to:

• silny ból w obrębie kolana
• ograniczona ruchomość i nienaturalny obrys, wygląd stawu,
• obrzęk,
• zaburzenie unaczynienia i unerwienia poniżej stawu kolanowego.

W przypadku wystąpienia nawet części z tych objawów należy bezzwłocznie wezwać pogotowie bądź samodzielnie udać się do szpitala, ponieważ bez szybkiej interwencji lekarza mogą pojawić się bardzo poważne powikłania ze strony układu naczyniowego i nerwowego. Na miejscu po badaniu lekarskim mającym na celu ocenę stanu kończyny, jej unerwienie i unaczynienie, zostanie wykonane zdjęcie rentgenowskie (wykluczenie złamania). Kolejnym krokiem będzie nastawienia zwichnięcia czyli repozycja - ręczna lub operacyjna, w zależności od stopnia skomplikowania urazu. Po zabiegu kończyna zostanie unieruchomiona. Po kilku dniach leczenia przeciwobrzękowego i przeciwzakrzepowego można rozpocząć dokładniejszą diagnostykę stawu kolanowego celem określenia powstałych podczas zwichnięcia uszkodzeń wewnątrz i zewnątrz stawowych w obrębie struktur więzadłowych, kostnych, łąkotkowych i chrząstkowych. W zależności od ostatecznej diagnozy lekarz może zaplanować dalsze leczenie zachowawcze bądź operacyjne oraz rehabilitację. Powrót do pełnej funkcji stawu kolanowego po zwichnięciu jest bardzo czasochłonny i pracochłonny, a czasami niemożliwy.