Torbiel Bakera jest w większości przypadków objawem choroby stawu kolanowego a nie chorobą samą w sobie.

Występowanie torbieli Bakera obserwuje się w każdym wieku jednak najczęściej u osób starszych. Jest to owalne zgrubienie wypełnione płynem, które może być wyraźnie wyczuwalne pod kolanem. Wizualnie przypomina guz, który nie ulega procesowi nowotworzenia, zatem nie stanowi poważnego zagrożenia. Może jednak powodować dyskomfort podczas wykonywania codziennych czynności. Szacuje się, że co czwarty pacjent z bólem kolana cierpi właśnie na to schorzenie.


Pochodzenie i przyczyny schorzenia

Określenie “torbiel Bakera” pochodzi od nazwiska lekarza Williama Bakera, który po raz pierwszy opisał tę patologię w 1877 roku. Zlokalizowana jest zwykle w tylno-przyśrodkowej części kolana. Tworzy się na skutek stanu zapalnego oraz zwiększonej produkcji płynu stawowego. Wśród przyczyn jej występowania wyróżnia się też:
  • uszkodzenia łąkotek lub więzadeł,
  • zmiany zwyrodnieniowe,
  • choroby reumatologiczne,
  • infekcje stawu,
  • zapalenie kaletki,
  • nadwagę czy otyłość.


Objawy związane z torbielą Bakera

Torbiel Bakera, ze względu na umiejscowienie pod kolanem, powoduje wiele uciążliwych dolegliwości. Do objawów zalicza się:

  • obrzęk,
  • stan zapalny,
  • ból z tyłu kolana (nasilający się szczególnie przy końcowym zakresie ruchu wyprostu),
  • ograniczenie zgięcia stawu kolanowego,
  • drętwienie okolic łydki.

Istnieje ryzyko pęknięcia torbieli, które natychmiast daje o sobie znać silnym bólem, wyraźnym obrzękiem, a także zasinieniem. Jeżeli objawy nastąpią gwałtownie, a oprócz guza wystąpią także inne symptomy, należy niezwłocznie skonsultować się ze specjalistą.


Diagnostyka i leczenie

Diagnostykę rozpoczyna się od dokładnego wywiadu z pacjentem oraz badania palpacyjnego, po którym zazwyczaj można jednoznacznie stwierdzić obecność torbieli Bakera. Lekarz przede wszystkim musi ustalić przyczynę nadmiernej produkcji płynu stawowego, gromadzącego się z tyłu kolana. W tym celu wykonuje się USG oraz rezonans magnetyczny.

Jeśli objawy są łagodne i nie przeszkadzają w codziennych czynnościach, najpierw podejmuje się próbę leczenia zachowawczego. Do bezinwazyjnych metod zalicza się: odciążenie kończyny, unikanie aktywności fizycznych, fizjoterapię, masaże oraz specjalne ćwiczenia.Brak poprawy może wskazywać na konieczność wykonania punkcji, czyli odprowadzenia nadmiaru cieczy ze stawu. Niestety nawet po takiej interwencji istnieje ryzyko, że torbiel pojawi się ponownie. Wtedy konieczne jest podjęcie interwencji chirurgicznej, polegające na artroskopi stawu połączonej z usunięciem guza.
Warto pamiętać, że długotrwałe ignorowanie objawów i niepodejmowanie działań zapobiegawczych może prowadzić do groźnych powikłań. Dlatego lepiej zawczasu zgłosić się do specjalisty.
Więcej informacji na temat artroskopowej metody leczenia znajdziesz tutaj.