Podstawową funkcją obu więzadeł krzyżowych jest stabilizacja stawu kolanowego. Z racji na uwarunkowania anatomiczne, więzadło krzyżowe przednie jest tą strukturą, która znacznie częściej ulega uszkodzeniu. Nie jest to dobra informacja, ponieważ oprócz stabilizacji, element ten odpowiada za prioprocepcję - dzięki niemu wiemy również, w jakiej pozycji znajduje się aktualnie nasza noga i potrafimy nad nią zapanować. Kontuzja kolana w tym zakresie stanowi zatem znaczne utrudnienie nie tylko dla poruszania się, ale i samego zginania czy prostowania nogi.

Po co nam staw kolanowy?

Więzadło krzyżowe przednie (ACL - arterior cruciate ligemant), to najważniejszy stabilizator stawu kolanowego. To bardzo silny narząd, którego średnia wielkość wynosi 31mm długości i 11mm szerokości. Swoją nazwę zawdzięcza kształtowi – leżąc wewnątrz stawu krzyżuje się z więzadłem krzyżowym tylnym, układając się w literę „X”. Podstawową funkcją ACL jest ograniczanie przedniego przemieszczania piszczeli względem kości udowej, ograniczanie nadmiernego zgięcia i wyprostu oraz forsownego koślawienia i szpotawienia w wyproście i w zgięciu.

Więzadło krzyżowe przednie zbudowane jest z dwóch pęczków i przebiega między kością piszczelową, a kością udową. Należy pamiętać, że brak więzadła prowadzi do choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego. Więcej na temat tej choroby przeczytacie tutaj.

Staw kolanowy jest jednym z najczęściej uszkadzanych stawów, a jego kontuzje stanowią nierzadko przyczynę przerwania aktywności sportowej na wiele miesięcy.

W jaki sposób może dojść do patologii w obrębie więzadła krzyżowego przedniego? Przede wszystkim podczas urazów. Te z kolei występują najczęściej w trakcie wykonywania sportu – gry w piłkę nożną, jazdy na nartach czy gry w squasha.

Objawy

Symptomami świadczącymi o tym, że z naszym kolanem jest „coś nie tak” w tym obrębie, są głównie obrzęk i zaczerwienienie, ale także niestabilność stawu (tzw. „uciekanie stawu”). W przypadku zerwanego więzadła, ból występuje niemalże tuż po urazie, by po kilku dniach ustać. Kiedy pojawia się ponownie, zwykle po kilku miesiącach lub nawet latach od momentu kontuzji, zwykle świadczy o postępujących zmianach zwyrodnieniowych. W przypadku zerwanego ACL nie można zwlekać z wizytą u lekarza – należy zgłosić się do niego jak najszybciej, jeśli wystąpi którykolwiek z powyższych symptomów.

Wskazania do zabiegu

Celem przeprowadzenia zabiegu rekonstrukcji ACL jest przywrócenie stabilności stawu kolanowego w płaszczyźnie strzałkowej, a wykonanie go jest konieczne w przypadku występowania każdego z powyższych objawów. Kto może się mu poddać? Wszystkie osoby z objawami patologii stawu kolanowego, zakwalifikowane do zabiegu przez ortopedę i anestezjologa.

Przeciwskazania zdrowotne do zabiegu:

• choroba nowotworowa
• otyłość,
• żylaki,
• ubytki neurologiczne, niewydolność mięśniowa,
• inne przeciwwskazania internistyczne.

Przebieg zabiegu i rekonwalescencja

Przeprowadzenie zabiegu rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego polega na odtworzeniu uszkodzonego elementu przy użyciu tkanki własnej Pacjenta (ścięgien własnych) lub sztucznego implantu.

W celu pobrania ścięgien od Pacjenta lekarz robi pod kolanem nacięcie wielkości 2-3 cm i pobiera ścięgna mięśni, z których następnie przygotowywane jest nowe więzadło. Aby je zrekonstruować, konieczne jest wywiercenie kanału w kości piszczelowej i udowej oraz przeciągnięcie przez kanały przeszczepu więzadła. Podczas zabiegu stosuje się zwykle znieczulenie podpajęczynówkowe (podczas którego Pacjent pozostaje w pełni świadomy). W zależności od zaawansowania patologii zabieg może trwać od kilkudziesięciu minut nawet do 1,5-2 godzin. Po wykonaniu wszystkich czynności i obfitym wypukaniu kolana, chirurg zaszywa cięcia na skórze pojedynczym szwem. Okres rekonwalescencji wynosi od 4 do 5 miesięcy, w zależności od procesu gojenia się i stosowania się Pacjenta do zaleceń lekarza.

Ćwiczenia po zabiegu

Jak powszechnie wiadomo, na dobry wynik kliniczny składa się nie tylko powodzenie zabiegu, ale i odpowiednia rehabilitacja, która jest integralną i niezwykle ważną częścią leczenia. W przypadku zerwanego więzadła, polega ona na wspomaganiu procesu regeneracji tkanek oraz na przywracaniu właściwej biomechaniki naszych stawów.

W początkowym okresie po operacji zaleca się przede wszystkim odpoczynek i chłodzenie stawu. Należy mieć na uwadze, że zbyt częsty i intensywny ruch może spowodować obrzęk oraz krwawienie, dlatego przez pierwsze dwa tygodnie po zabiegu zaleca się ortezę i kule. Podczas poruszania się w ciągu kolejnych czterech tygodni, w większości przypadków wystarcza już sama orteza. Do czynnego uprawiania sportu w postaci piłki nożnej lub jazdy na nartach, można wrócić po około 4-5 miesiącach, po wcześniejszej konsultacji z lekarzem.

Całość można podzielić zatem na trzy etapy: pierwszy z nich, to przede wszystkim walka z obrzękiem, bólem czy krwiakami. W tym okresie Pacjent powinien bardzo się oszczędzać i schładzać kolano oraz chodzić o kulach. Następnie następuje poprawa zakresu ruchu i przeciwdziałanie zanikom mięśniowym. Trzeci etap to pogłębianie czucia głębokiego oraz widoczna poprawa stabilizacji czynnej mięśniowej. Pamiętajmy, że odpowiednia rehabilitacja pomoże nam nie tylko wrócić do zdrowia, ale i zminimalizuje ryzyko ponownego wystąpienia urazu.

Jak zapisać się na zabieg?

Skierowanie za zabieg zostaje wystawione po dokładnych badaniach i konsultacjach z lekarzem ortopedą. Aby zapisać się na wizytę, wystarczy przejść na stronę serwisu Znany Lekarz. Następnie należy wybrać ortopedę oraz odpowiadający nam termin oraz uzupełnić podstawowe dane, aby wizyta została umówiona.

Jest także możliwość rejestracji telefonicznej pod numerem 61 666 04 90.