Zwiekszona ilość płynu w stawie kolanowym, potocznie zwana „wodą w kolanie”, jest jednym z częściej pojawiających się objawów świadczącym o patologii stawu kolanowego. Mimo to, niewiele osób wie, z czym właściwe się wiąże, w jaki sposób powstaje i o czym może świadczyć.

Przyczyny

Przyczyn pojawienia się „wody w kolanie” może być wiele. Pierwszą z nich są urazy. Najczęściej dotykają one pacjentów uprawiających takie dyscypliny jak: piłka nożna, tenis, jazda na nartach czy siatkówka. W wyniki kontuzji czyli skręcenia bądź złamania okołostawowego dochodzi do krwawienia wewnątrzstawowego wynikającego z uszkodzenia jednej ze struktur znajdującej się w kolanie.
Inną przyczyną zwiększonej ilości płynu w stawie są przeciążenia wynikające ze zbyt dużej aktywnością fizycznej bądź zbyt dużej masy naszego ciała. „Woda w kolanie” to również objaw uszkodzonej łąkotki bocznej bądź przyśrodkowej, niestabilnosc stawu wynikającej z uszkodzonego więzadła krzyżowego przedniego bądź tylnego, głębokich uszkodzeń chrzastki stawowej czyli chondropatii, a także choroby zwyrodnieniowej.
Warto pamiętać, że pojawienie się płynu w kolanie może być również zwiastunem bardzo poważnych chorób, takich jak chorób reumatycznych, chorób metabolicznych, a nawet nowotworowych.Dlatego nie należy bagatelizować objawów i warto jak najszybciej zgłosić się do specjalisty.

Objawy

Pierwszym i najbardziej zauważalnym objawem „wody w kolanie” jest obrzęk powyżej rzepki czyli w zachyłku nadrzepkowym. Kolano może być również zaczerwienione i nadmiernie ucieplone. Wszystko to prowadzi do ograniczenia zakresu ruchu czyli problemów z poruszaniem stawu kolanowego.

Diagnostyka

Pojawienie się wody w kolanie wymaga natychmiastowej interwencji lekarskiej. Badanie palpacyjne wykrywające objaw balotowania rzepki oraz diagnostyka obrazowa w postaci USG mogą ostatecznie potwierdzić obecności płynu w kolanie. W takiej sytuacji w pierwszej kolejności ortopeda dokona małoinwazyjnego zabiegu punkcji kolana, czyli ściągnięcia wody za pomocą specjalnej strzykawki. Następnie, konieczne jest przeprowadzenie szczegółowych badań laboratoryjnych oraz obrazowych (RTG, USG czy NMR), które pozwalają znaleźć źródło patologii i dostosować odpowiednie leczenie.