Więzadło poboczne piszczelowe (MCL) oraz więzadło poboczne strzałkowe (LCL) to ważne stabilizatory stawu kolanowego w płaszczyźnie czołowej. MCL zapobiega koślawieniu kolana, czyli „uciekaniu” stawu kolanowego do wewnątrz. LCL zapobiega szpotawieniu, czyli „uciekaniu” stawu kolanowego na zewnątrz.

Oba więzadła często ulegają urazom, zwłaszcza podczas aktywności fizycznej. Zwłaszcza urazy więzadła pobocznego piszczelowego są jednymi z najczęstszych uszkodzeń w obrębie stawu kolanowego. Do urazu dochodzi najczęściej w wyniku urazu bezpośredniego bądź urazu skrętnego kolana.

Rozpoznanie

Rozpoznanie uszkodzonych więzadeł pobocznych opieramy na badaniu ortopedycznym, a także diagnostyce USG. Ze względu na fakt, że są to więzadła pozastawowe staw kolanowy nie musi być obrzęknięty i wypełniony krwią.

Leczenie

Całkowite uszkodzenie MCL, jeśli jest prawidłowo leczone, zazwyczaj po zastosowaniu unieruchomienia ulega wygojeniu bez konsekwencji dla funkcji stawu. W rzadszych przypadkach ostrego uszkodzenia MCL z towarzyszącymi uszkodzeniami wewnątrz stawowymi należy rozważyć leczenie operacyjne.
Całkowite uszkodzenie LCL jest zawsze wskazaniem do operacyjnego zszycia więzadła.