„Kolano skoczka” to zmiana przeciążeniowa więzadła rzepki. Zwykle rozpoczyna się poniżej rzepki i może w krótkim czasie prowadzić do degeneracji więzadła lub jego urwania. Jest to stosunkowo częsty powód bólu przedniej części kolana.

„Kolano skoczka” występuje u osób aktywnych, u których częstym elementem treningu jest wyskok. Pacjenci odczuwają ból w okolicy więzadła rzepki, nasilający się z upływem czasu. Dolegliwościom towarzyszy uczucie sztywności i obrzęku kolana. Ból nasila się podczas ruchów związanych z napięciem mięśnia czworogłowego (podskoki, bieg, przysiady).

Wyróżniamy cztery stopnie zaawansowania choroby:
1. ból występuje tylko po aktywności fizycznej

2. ból pojawia się już w czasie rozgrzewki, następnie znika aby znów powrócić po grze

3. ból występuje w czasie aktywności fizycznej

4. naderwanie więzadła i osłabienie aparatu wyprostnego kolana aż do

całkowitego zerwania więzadła rzepki

Diagnostyka

Aby rozpoznać „kolano skoczka” potrzebna jest rozmowa z pacjentem oraz badanie ortopedyczne. W postawianiu diagnozy często wykorzystywane jest badanie USG.
Leczenie choroby można rozpocząć od leczenia zachowawczego, czyli odpoczynku, okładów z lodu, leków przeciwzapalnych i przeciwobrzękowych oraz elewacji kończyny. Równie ważne jest wykorzystanie fizyko- i kinezoterapii w postaci wzmacniania i rozciągania mięśnia czworogłowego oraz mięśni zginaczy.

W przypadkach bólu przewlekłego, nawracającego lub w przypadku częściowego zerwania więzadła rzepki konieczne jest leczenie chirurgiczne.

Profilaktyka

W profilaktyce “kolana skoczka” niezwykle istotne jest regularne wzmacnianie i rozciąganie mięśnia czworogłowego oraz mięśni zginaczy kolana. Ponadto pacjenci powinni wykonywać ćwiczenia ekscentryczne mięśnia czworogłowego o stopniowo zwiększanej intensywności.